Natalizumab is een van de meest effectieve ziektemodificerende therapieën bij relapsing-remitting multiple sclerose, maar het gebruik ervan gaat gepaard met risico’s, waaronder de ontwikkeling van progressieve multifocale leuko-encefalopathie. De incidentie van deze ernstige complicatie lijkt samen te hangen met zowel de duur van de behandeling als de serumconcentratie van het middel. In dit kader is er toenemende belangstelling voor verlengde intervaldosering en gepersonaliseerde toedieningsstrategieën op basis van therapeutische geneesmiddelmonitoring. In dit artikel wordt de optimalisatie van behandeling met natalizumab toegelicht aan de hand van recente inzichten en klinische studies.