dr. B.H.A. Wokke

Multiple sclerose, ziektemodulerende therapie en infecties

(TIJDSCHR NEUROL NEUROCHIR 2023;124(8):369)

Lees verder

MOGAD: MOG-antistof-gerelateerde ziekte

SAMENVATTING

MOG-antistof-gerelateerde ziekte is een zeldzame neuro-inflammatoire ziekte van het centraal zenuwstelsel die voorkomt bij zowel kinderen als volwassenen. Het klinisch fenotype is sterk leeftijdsafhankelijk. Acute gedissemineerde encefalomyelitis komt vooral voor bij jonge kinderen, en recidiverende neuromyelitis optica bij oudere kinderen en volwassenen. Ongeveer 30% van de kinderen en 40% van de volwassenen kent een ziekteverloop met recidiverende aanvallen. De behandeling van aanvallen bestaat uit methylprednisolon, gevolgd door plasmaferese als er onvoldoende respons is op methylprednisolon. Een chronische immuunsuppressieve behandeling wordt geadviseerd na een tweede episode.

(TIJDSCHR NEUROL NEUROCHIR 2022;123(8):354–60)

Lees verder

Snelle diagnostiek en behandeling essentieel bij neuromyelitis optica-‘spectrum disorder’

SAMENVATTING

Neuromyelitis optica, een auto-immuunaandoening van het centrale zenuwstelsel, kent een heterogeen ziektebeeld en wordt gekenmerkt door episoden met neuritis optica en/of myelitis transversa. De definitie van dit ziektebeeld is de afgelopen jaren echter verruimd, waardoor nu ook acute hersenstamsyndromen en narcolepsie onder neuromyelitis optica-‘spectrum disorder’ kunnen vallen. Schade aan het centrale zenuwstelsel ontstaat alleen tijdens een aanval en tussentijdse ziekteprogressie, zoals bij MS, is er nauwelijks of niet. In dit kader is tijdige herkenning en behandeling van een eerste aanval en daaropvolgende onderhoudsbehandeling van belang om neurologische restschade te minimaliseren.

(TIJDSCHR NEUROL NEUROCHIR 2020;121(4):171-5)

Lees verder

Syndroom van Susac: visusstoornis, doofheid en encefalopathie

SAMENVATTING

Het syndroom van Susac wordt gevormd door een trias van retinopathie, encefalopathie en gehoorschade, en wordt veroorzaakt door immuungemedieerde zwelling van endotheel, leidend tot micro-infarcering. Het klinisch beeld is divers, waardoor het syndroom gemakkelijk gemist kan worden of vertraging in behandeling optreedt. Snelle en agressieve behandeling met immunosuppressiva is belangrijk voor het verminderen van restverschijnselen. Bij ongeveer de helft van de patiënten is sprake van een enkele ziekteperiode, bij het andere deel treden 1 of meerdere opvlammingen op, soms jaren na het begin van de ziekte. Dit artikel beschrijft 3 patiënten, om de variatie in het klinische spectrum te illustreren. Tevens biedt het een overzicht van de nieuwste inzichten in etiologie, diagnostiek en behandeling van het syndroom van Susac.

(TIJDSCHR NEUROL NEUROCHIR 2020;121(1):24–30)

Lees verder