Op basis van verschillende gerandomiseerde en observationele studies wordt aangenomen dat een vroege interventie met een hoog-effectieve ziektemodificerende therapie (‘high-efficacy disease modifying therapy’, HE-DMT’s) het beste risico-batenprofiel heeft voor patiënten met ‘relapsing-remitting’ MS (RRMS). Het lijkt er ook steeds meer op dat ziekteprogressie onafhankelijk van relapsactiviteit (‘progression independent of relapse activity, PIRA) een belangrijk bijdrage levert aan de invaliditeitsaccumulatie op de lange termijn. De vraag is of patiënten die starten met een HE-DMT als eerste therapie op lange termijn betere uitkomsten vertonen op het gebied van invaliditeitsprogressie en PIRA dan patiënten die behandeld worden volgens de escalatiestrategie. Tijdens MSMilan2023 presenteerde dr. Pietro Iaffaldano (University of Bari Aldo Moro, Bari, Italië) een studie waarin beide strategieën met elkaar zijn vergeleken. Daartoe werd een groot cohort van RRMS-patiënten, vanuit het Italiaanse MS-register, geanalyseerd om het langetermijneffect te bepalen van een vroege HE-DMT-behandeling versus een uitgestelde behandeling met HE-DMT’s.1
