SAMENVATTING
Cerebrale amyloïdangiopathie (CAA) is een neurovasculaire aandoening waarbij neerslag van amyloïd-β-peptiden in de leptomeningeale en corticale vaten kan leiden tot lobaire hersenbloedingen, voorbijgaande focale neurologische aanvallen en/of cognitieve stoornissen. De diagnostische criteria voor CAA zijn in 2022 vernieuwd en vastgelegd in de Boston 2.0-criteria. Hierbij wordt niet alleen gebruikgemaakt van hemorragische kenmerken op een MRI-scan van de hersenen, zoals microbloedingen en corticale superficiële siderose, maar zijn tegenwoordig ook niet-hemorrhagische kenmerken opgenomen, waaronder een toegenomen aantal verwijde perivasculaire ruimten in het centrum semi-ovale en het multispotpatroon van wittestofhyperintensiteiten. Na het stellen van de diagnose bestaat de behandeling, naast uitleg over de ziekte en zo nodig symptomatische behandeling, uit secundaire preventie waarbij strikte bloeddrukregulatie een belangrijke rol inneemt. Recente inzichten in de pathofysiologie bieden mogelijkheden voor ziektemodificerende behandelingen. Er zijn momenteel verschillende fase II-trials waarin wordt gepoogd om het ziektebeloop van CAA te beïnvloeden.
(TIJDSCHR NEUROL NEUROCHIR 2025;126(5):177–87)
